تعیین سطح بهینه قطعه نمونه به‌منظور بررسی شاخص‌های ساختار مکانی در جنگل‌های راش نوشهر

چکیده: امروزه توصیف کمی ساختار جنگل به‌عنوان یکی از مفیدترین ابزارهای کاری در مدیریت نوین جنگل در نظر گرفته می‌شود. هدف از انجام این تحقیق بررسی سطح بهینه قطعه نمونه به‌منظور برآورد صحیح و مؤثر شاخص‌های ساختاری در توده‌های راش می‌باشد. به این منظور، پارسلی به مساحت 48 هکتار در بخش گرازبن جنگل آموزشی و پژوهشی خیرود به‌عنوان منطقۀ مورد مطالعه در نظر گرفته شد و گونه و قطر برابرسینۀ تمام پایه‌های درختی با قطر برابرسینۀ بیشتر از 7 سانتی‌متر ثبت شد همچنین به‌منظور تهیۀ نقشۀ موقعیت مکانی درختان، موقعیت هر یک از پایه‌های درختی با روش آزیموت و فاصله به دست آمد. سپس نمونه‌برداری با قطعات نمونه با سطوح مختلف بر روی نقشه شبیه‌سازی‌شده منطقه مورد مطالعه پیاده شدند و شاخص‌های نزدیک‌ترین همسایه (شاخص الگوی مکانی کلارک و ایوانز، شاخص آمیختگی، شاخص تمایز قطری و شاخص آمیختگی نسبی) در هر یک از این قطعات نمونه محاسبه گردید. مقایسه شاخص‌های مذکور حاصل از طرح‌های نمونه‌برداری با قطعات با سطوح1000، 1500، 2000، 3000، 4000، 5000، 7500، 10000و 12500 مترمربع با مقدار این شاخص‌ها برای کل منطقه مورد مطالعه نشان داد تنها شاخص‌های حاصل از قطعات با سطح 12500 مترمربع با شاخص‌های مذکور در کل منطقه اختلاف ندارند. ازآنجایی‌که تفسیر شاخص‌های ساختاری محاسبه شده در هر یک از قطعات نمونه با سطح 12500 مترمربع با شاخص‌های محاسبه شده برای کل توده اختلافی نشان نمی‌دهند، بنابراین به‌منظور بررسی شاخص‌های ساختاری نزدیک‌ترین همسایه در منطقه جنگلی مدنظر مادامی‌که شرایط توپوگرافی، رویشگاهی و پیشینه مدیریتی تغییر نکند می‌توان داده‌های ثبت‌شده از یک قطعه نمونه با سطح 25/1 هکتار که در حاشیه پارسل و در نزدیکی جاده قرار نگرفته باشد را به‌عنوان معرف اطلاعات منطقه مورد مطالعه جهت بررسی و ارزیابی شاخص‌های مکانی به کار گرفت.